Maak kennis met Lidewij de Vos, #6 op de lijst van FVD

De eerste nieuwkomer op de kandidatenlijst van Forum voor Democratie is Lidewij de Vos – onze nummer 6. Vandaag gaan we met haar in gesprek over haar achtergrond, motivatie en plannen.

Een nieuw gezicht, stel jezelf eens voor!

Een nieuw gezicht inderdaad! Ik ben Lidewij de Vos, 26 jaar en opgegroeid in Den Haag, waar ik nu ook woon. Na het gymnasium ben ik biochemie gaan studeren in Utrecht en heb dat gecombineerd met een vioolstudie aan het conservatorium. Dat was hard werken, maar ik heb het altijd een heel mooie combinatie gevonden. Toen ik beide bachelors had afgerond, vond ik toch dat ik een keuze moest maken voor mijn master. Ik ben naar Rotterdam vertrokken voor een onderzoeksmaster neurowetenschappen. Maar ik ben wel altijd viool blijven spelen.

Hoe ben je bij Forum voor Democratie terechtgekomen?

Mijn tijd bij FVD begint bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2017. Ik was getroffen door Thierry’s kennis en zijn kritische en open blik en heb toen op hem gestemd. Kort daarna mocht ik mee naar de Zomerschool. Sindsdien ben ik altijd betrokken gebleven. Eerst als vrijwilliger en bij de jongerenvereniging, later als beleidsmedewerker in Den Haag.

Ik had nooit plannen om de politiek in te gaan, maar dat veranderde in de coronatijd. Die viel samen met mijn master in het Erasmus ziekenhuis. Ik zat midden tussen de medici en professoren en had juist van hen een kritische houding verwacht over mondkapjes, vaccinaties, lockdowns – maar er werden helemaal geen vragen gesteld. Ik wilde altijd het onderzoek in, gaan promoveren, maar niet tussen mensen die niet écht kritisch nadenken. Toen heb ik bij FVD gesolliciteerd en mocht ik voor Gideon gaan werken – en later ook voor Ralf, Pepijn en Simone.

Wat kunnen kiezers van jou verwachten?

Als biochemicus wil ik mij graag inzetten op bèta-onderwerpen zoals stikstof en klimaat. Ik heb samen met Thierry een boek geschreven – Niemand in de Cockpit – waarin we laten zien dat het stikstofbeleid niet deugt. We doen daarin ook voorstellen voor een alternatief: de stikstofnormen moeten van tafel, we moeten weer kijken naar de échte, meetbare toestand van de natuur – waar het gelukkig heel goed mee gaat. Als Kamerlid zou ik daarvoor een initiatiefvoorstel willen indienen.

Daarnaast heeft de cultuursector bij mij als violiste natuurlijk een speciaal plekje. Orkesten en musea worden bij de verlening van subsidies nu beoordeeld op de “diversiteit” – dus etniciteit, geslacht, religie, etc. – van hun personeel, publiek en programma en moeten binnenkort een plan maken om “klimaatneutraal” te worden. Dat is absurd. Ik wil ervoor zorgen dat deze sector zich weer bezig kan houden met schoonheid, met mooie dingen maken.