menu

"Het hele land mocht bloeden voor de ambities van meneer Dijsselbloem."

"Het hele land mocht bloeden voor de ambities van meneer Dijsselbloem."

Vandaag sta ik hier voor u, om een parlementaire enquête te vragen naar de merkwaardige, verbijsterende gang van zaken die voorafging aan de invoering van de euro. Het opgeven van onze robuuste gulden en de komst van deze falende eenheidsmunt: het is één van de grootste politieke kamikaze-acties uit de Nederlandse geschiedenis geweest. Een economische, financiële en democratische ramp. En hoe langer we ermee doorgaan, hoe groter de schade wordt.

Iedere werkende Nederlander staat inmiddels al voor twintigduizend euro garant voor schulden van de Zuidelijke eurolanden. De ECB houdt de rente kunstmatig laag – hierdoor lopen onze pensioenspaarpotten jaarlijks tientallen miljarden aan rente-inkomsten mis. Bovendien is de gulden tegen een te lage wisselkoers verkocht. Met directe geldontwaarding en een structureel welvaartsverlies voor de Nederlandse bevolking tot gevolg.

Maar de schade is niet alleen financieel. De dramatische euromunt raakt ons niet alleen in onze portemonnee. We zijn ook democratische zeggenschap over ons leven kwijtgeraakt door een ‘supercommissaris’ in Brussel die onze begroting in laatste instantie mag goed- of afkeuren, door een bankenunie en straks, als we niet ingrijpen, eurobonds, een begrotingsunie en het onder Brussels toezicht stellen van onze pensioenen.

Dames en heren, hoe is dit alles mogelijk geweest? Nooit is ons iets verteld over de desastreuze gevolgen. Nooit zijn wij gewaarschuwd. Wisten Lubbers, Kok en Zalm van niets? Waren ze ontstellend onnozel? Of hebben ze ons voorgelogen om het Europese project te dienen – en hun eigen carrièreambities daarbij niet in gevaar te brengen?

Het moet worden uitgezocht. De Nederlandse bevolking moet weten wat hier gebeurd is. En dat kan alleen via een parlementaire enquête – omdat de betrokkenen alleen dan onder ede kunnen worden gehoord. Kok, Lubbers, Zalm, en al die andere mensen die ons de euro in de maag hebben gesplitst: nu leven ze nog. Nu kunnen we de totstandkoming van dit catastrofaal fiasco nog ontrafelen.

Ben ik hoopvol, dat er naar onze oproep zal worden geluisterd? Dat de tienduizenden Nederlanders die ons verzoek hebben ondersteund, zullen worden gehoord? Verwacht ik, dat u ons verzoek zult inwilligen?

Van het partijkartel hebben we weinig te verwachten.

Tien jaar geleden werd het referendum over de Europese Grondwet genegeerd. Het referendum over het associatieverdrag van 6 april vorig jaar werd weggelachen. Wordt straks de Nederlandse bevolking ook de mogelijkheid ontnomen om uit te zoeken wat er met haar geld gebeurd is?

Hoe lang denkt u er nog mee weg te komen?

Steeds opnieuw wordt de kiezer in campagnetijd naar de mond gepraat, maar blijkt achter de schermen partijbelang boven landsbelang te gaan.

Geen cent meer naar Griekenland, beloofde Rutte. Het werd 17 miljard. Dat zijn heel wat centen.

Hier naast mij zit Jeroen Dijsselbloem, die niet alleen minister van Financiën is (en dus op deze centen moest letten) maar ook voorzitter van de eurogroep en dus namens de EU ons geld moest innen. Deze schizofrene dubbelfunctie is één van de belangrijkste redenen dat het kabinet-Rutte de crisis in Nederland heeft verergerd door de belastingen te verhogen om de 3 procentsnorm maar te halen. Met structurele schade voor de Nederlandse economie en met name het MKB tot gevolg. Het hele land mocht bloeden voor de ambities van meneer Dijsselbloem.

Vorige week, bij de ‘bonnetjes-affaire’, bleek bovendien dat Kamerleden informatie achterhouden om hun minister te beschermen – en daar vervolgens voor beloond worden met een ministerspost.

De euro is de bonnetjes-affaire tot de macht duizend.

En ik vrees dus dat u uw partijvrienden die het eurobedrog op hun geweten hebben, vanmiddag ook weer uit de wind zult houden.

Maar vergeet niet: op 15 maart zijn de verkiezingen. En de tienduizenden Nederlanders die dit verzoek om een parlementaire enquête hebben ondersteund, en namens wie ik hier sta, mogen ook dan weer stemmen. Dat geldt ook voor de miljoenen anderen, die overtuigd zijn geraakt, dat de Euro een enorm en groeiend probleem is voor onze welvaart en de welvaart van onze kinderen.

We willen weten hoe het zo fout heeft kunnen lopen.

Alleen u kunt daar duidelijkheid over verschaffen door middel van het gevraagde onderzoek.

Open de eurodoofpot. Verschaf inzicht in deze grandioze misser. Ik dank u.